Het laatste verhaal: naar huis

30 maart 2019 - Utrecht, Nederland

Oude stadsmuur in Ayuttaya

Als Raymond zaterdag een biertje besteld bij zijn avondeten, komt men hem vertellen dat ze hem dat niet meer kunnen inschenken. Huh? In verband met de verkiezingen op zondag mag in heel Thailand geen alcohol meer worden verkocht, ook niet aan toeristen.

Alcohol verbod

Het leger doet er alles aan om de orde te handhaven. Stembureaus worden allemaal bewaakt. Wij rijden op verkiezingsdag Bangkok binnen. Een Thaise man, bij wie we tijdens de lunch aanschuiven omdat er geen tafel meer vrij is, vertelt dat het normaliter lang niet zo druk is op zondag. “It’s the elections” zegt hij.

Stembureau, Rangsit, Bangkok

Vrije verkiezingen? In Thailand mag je nog steeds geen politiek gesprek voeren met meer dan vijf personen.  We zien dat legerfunctionarissen soms wel héél dicht op het stemhokje staan. Maar verder verloopt de dag rustig. Er schijnen twee dorpen niet te zijn gaan stemmen, uit protest omdat ze nog steeds niet aangesloten zijn op het elektriciteitsnet. Een gezin van drie kan niet worden terug gevonden in de boeken, maar dat is dan ook alles, in dit land met 70 miljoen mensen.

Traditionele huizenVertederende hangoor koeWie komt daar in mijn stal, hmmm?

De laatste week fietsten we via Ayuttaya naar Bangkok. Onderweg veel houten huizen in een siamese bouwstijl. En Thaise koeien, met vertederende hangoren.

MadurodamStupa in Ayuttaya

Na de grandeur van Anhkor Wat, doen de tempels van Ayuttaya denken aan een wat verwaarloosd Madurodam. We blijven er dan ook niet langer dan één nacht. De extra tijd gebruiken we om de tocht naar Bangkok in tweeën te knippen. En dat is maar goed ook. Hoe dichter we bij de stad komen, des te ingewikkelder wordt het. We lopen meteen al vast in de stadsuitbreiding. Waar de navigatie een weggetje aangeeft, staan rijen hutjes van golfplaat. Even verder rijzen hoge nieuwe appartementsgebouwen op.

De oude wereld en de nieuwe

We raken uit koers. Als we een viaduct oprijden met vier banen voortrazende auto’s, staat ons het zweet in de handen. We fietsen zo veel mogelijk langs de rand van de weg, van putdeksel naar putdeksel, bonk-bonk-bonk-bonk.

Sloppenwijk in Bangkok

Onder de hoogbouw liggen oude krotten aan het water. Het is er onbeschrijfelijk vies. In het donkergroene olieachtige water, zoekt een zwemmende vrouw spullen die ze verzamelt op een vlot. Haar kind staat te kijken aan de kant.

Spullen zoeken in het waterKind in sloppenwijk, BangkokAan het water

Ons hotel ligt aan een nieuwe snelweg, in de buurt van het vliegveld. Wij fietsen een niveau daaronder: daar ligt nog steeds de oude wereld, in de vorm van kanalen met looppaden er naast. Vlak voor het hotel komen we opeens boven de grond. De volgende dag stappen we op het vliegtuig naar Nederland.

De oude wereld, onder de nieuwe snelweg

In de aankomsthal staat tot mijn verrassing Robinetta ons te wachten. Nadat we elkaar in de armen zijn gevallen, word ik van achter vastgepakt. Het is Pauline! Huh? Wat leuk! Als ik net van verbazing ben bijgekomen, duikt uit de drukte Maarten op. Wow, hij lijkt nog langer dan in mijn herinnering! “Michiel kon niet, die heeft tentamen”, maar – je raadt het vast vlugger dan ik- daar staat even later Michiel. Wat heerlijk. Ik sluit mijn kinderen in de armen, krijg bloemen, zoenen, wat een feest, wat een verrassing. De dames blijken een enorme bus gehuurd te hebben, waarin we allemaal een zitplek hebben én de fietsdozen mee kunnen. Met een grote mand met levensmiddelen laat het ontvangstcommitee ons volledig gelukkig achter in Utrecht.

Het ontvangstcommitee op SchipholStap maar in met je fietsdoos

Aan alles komt een einde. Ook aan deze zeer gewenste, mooie reis. We hebben ruim 4000 kilometer gefietst. We hebben een heleboel bijzondere en lieve mensen ontmoet. We zijn talloze indrukken en herinneringen rijker. Het zal nog even duren voordat die allemaal verwerkt zijn.

Dank dat je onze reis hebt gevolgd. Het reisblog beschreef niet de 12 maal opgevouwen doek, met vijf op elkaar genaaide pannenlappen er tussen, op mijn fiets tegen de zadelpijn. Evenmin het traject dat wij aflegden naar een volledig wc-papierloos leven of de afkeer die ik vaak moest overwinnen om mijn hoofd te leggen op die smoezelige kussenslopen. Desalniettemin hopen wij dat je een beeld hebt gekregen van Zuid Oost Azië. Het was erg fijn om jullie reacties op het reisblog te lezen; het maakte de afstand tot thuis een stuk kleiner. Heel veel dank daarvoor!

Geurende Plumeria

Foto’s

4 Reacties

  1. Marian Veldhuis:
    30 maart 2019
    Gelukkig weer schone slopen en echte kappers! 😃👍
  2. Wendy Cuijpers:
    31 maart 2019
    Wat een ontzettend leuke verrassing op Schiphol! En ik zou toch eens een nieuw zadel aan laten meten.... Tip voor een volgende reis: in China hebben ze toiletpapier.
  3. Simone:
    31 maart 2019
    Mooie verhalen van een bijzondere reis. Nu genieten van Holland!
  4. Anne-Marie:
    31 maart 2019
    Wat heb ik genoten van jullie avonturen. Welkom terug.